Press "Enter" to skip to content

Eenzaam Met Kerst

Kerst is dit jaar even anders. We moeten ons aanpassen en het is zoals we misschien al hadden verwacht anders dan we het gewend zijn. Ik studeer dus theologie en sta ingeschreven bij een kerk. Het was dan ook met enige regelmaat dat ik door mijn verantwoordelijkheden op school, in de kerk, mijn studentenvereniging en mijn stages dat het altijd een enorme drukte was. Dit is een van de eerste jaren dat ik eigenlijk geen verantwoordelijkheden heb. Terwijl ik er wel heel erg naar verlang. Ik had heel erg veel zin in de kerkdiensten, het jaarlijkse kerstgala en had me graag ergens voor willen inzetten. Ik was graag meer op bezoek geweest bij vrienden en familie. Maar dat kan natuurlijk allemaal niet door corona. Er is nu veel minder te doen in die tweede lockdown dan die eerste.

Het is kerst en wat verlangen we naar het kerstgevoel. Waarom vieren we eigenlijk kerst? Kerst is de dag dat we vieren dat Jezus Christus geboren werd. Ik zal even kort vertellen hoe dat er aan toe ging.  Jezus kwam ongeveer 2000 jaar ter wereld in een armoedige ruimte in Bethlehem. Er wordt gezegd dat het een stal was, maar waarschijnlijk was het gewoon een ruimte van arme mensen die niet alleen gelde als onderkomen voor de bewoners, maar ook voor een dieren. De ouders van Jezus heten Jozef en Maria en zij moesten op bevel van keizer Augustinus naar Bethlehem. Augustinus wilde weten hoeveel mensen er in het Romeinse Keizerrijk woonden. Jozef en Maria moesten naar Bethlehem want daar was David geboren, hun voorvader. David kun je kennen van het verhaal van David en Goliath. Dat hij de reus verslaat met een slinger en een handjevol stenen.

Maar waarom moest Jezus eigenlijk komen? Heel veel jaren voor de geboorte werd Jezus’ komst al aangekondigd met de woorden:

‘In gerechtigheid heb ik, de HEER, jou geroepen.
Ik zal je bij de hand nemen en je behoeden,
Ik neem je in dienst voor mijn verbond met de mensen
en maak je tot een licht voor alle volken’.

Aldus Jesaja 42:6

Jezus moest dus komen om licht te brengen, want de wereld leefde in het donker. In tijden van eenzaamheid, haat, onrust, vijandschap, misgunnen en geestelijke strijd. Jezus moest komen omdat God een belofte had gedaan aan de mensen en daar wilde Hij Zich aan houden. Die belofte was dat God er voor de mensen zou zijn en ze zou redden van de leegtes en de tijden waarin het donker is. Mensen hadden behoefte aan licht, vrede en liefde en dat is precies wat Jezus kwam brengen en daarmee hebben wij ook gelijk een norm gevonden in omzien naar elkaar. Er zijn voor mensen die eenzaam en alleen zijn. Om licht te zijn voor mensen die in het donker leven.

Jezus is geboren en er komen herders op kraamvisite. Wat heel bijzonder was. Waarom zouden een stelletje armoedige zwervers komen naar de Zoon van God. Waarom zouden ze daar welkom zijn? Nou precies daarom. Het Koninkrijk van God is voor de zwervers, de zieken, de armen, gehandicapten, de eenzamen, de mensen die verlangen naar licht in hun leven. Eigenlijk dus voor iedereen.

Ik wil met deze podcast ook even terug kijken op de afgelopen tijd. De periode vanaf 12 maart van dit jaar. Dat Mark Rutte in het torentje ons vertelde dat we in intelligente lockdown gingen. De eerste lockdown van dit jaar.  Het was voor mij een periode dat ik me meer en meer verbonden voelde met diegene die ik niet zag en sprak. Ik voelde me verbonden met de mensen. Je liep met een boog om elkaar heen, uit liefde voor de ander. Het was compleet de tegenovergestelde wereld. Dat we klappen voor de zorg en ontroerd raken door de balkon serenades.

Sommige vrienden van mijn studentenvereniging zag ik twee keer per week, maar door corona heb ik sommige maanden niet gezien. Sommige sprak en zag ik pas weer na een half jaar. En terwijl je elkaar ongecontroleerd en enthousiast wil begroeten met een zoen en een knuffel, doen we dat juist nu even niet. Nu houden we afstand. Uit liefde voor elkaar.

De kerkdiensten gingen online, Bijbelstudie ging online, mijn lessen gingen online en werk ging thuis. Maar om de een of andere reden voelde ik me juist meer verbonden met mijn klasgenoten, kerkgenoten, mensen van mijn Bijbelstudie en mijn collega’s. Ik heb vanuit mijn woonkamer meegedaan aan een bierproeverij, pub quiz, bingo en heb de meest intense gesprekken gehad met studiegenoten. Mijn opleiding biedt om de vrijdag een samenkomst van twee uur aan waarin we een gastcollege krijgen van iemand uit ons werkveld. Waarin we met elkaar in kleine groepen in gesprek gaan over het onderwerp. Ik heb dit jaar zelfs een workshop gegeven over podcasts maken, vanaf mijn keukentafel! Het was een bizar jaar met heel veel mogelijkheden. We zaten in de tuin, op het balkon, in het park, op het strand. Vaak op afstand en verbonden met elkaar.

Ik was hoopvol en verwachtte dat we bijna weer elkaar konden zien. Dat de kroegen weer opengaan, je weer naar je werk kunt gaan, naar school, je vrienden, de soos, de kerk. Maar toen kwam de persconferentie van Mark Rutte en die gooide roet in het eten. Nou ja, meer ons eigen handelen natuurlijk. Deze persconferentie is natuurlijk het gevolg van de vele besmettingen.

Dan nu, we zitten in de 2e lockdown en in vergelijking met de 1e zie ik een enorm verschil in saamhorigheid en eenzaamheid. Ik mis heel veel licht in de wereld. Het is donker, verdrietig, leeg en stil. Het is niet meer klappen voor de zorg en om elkaar heenlopen uit liefde voor de ander. Het is niet meer elkaar ontmoeten op afstand in het park of op het strand. Het is nu maar maximaal twee mensen uitnodigen en elkaar dus niet meer zien. De eenzaamheid groeit enorm en de liefde en omzien naar elkaar neemt af. Kerken komen niet meer samen, uit angst voor wat mensen als Arjen Lubach en Tim Hofman ervan te zeggen hebben. Kerst val op vrijdag en zaterdag en met de kerkdienst op zondag en de kerstnachtdienst op donderdag zouden we vier dagen achter elkaar met 30 mensen naar de kerk kunnen gaan. Dus 120 man. Maar nu doordat we bang zijn wat mensen van ons zeggen en uit voorzorg om conflicten te voorkomen komen kerken vrijwillig niet meer samen. In plaats van dat mensen vechten voor meer saamhorigheid en vrijheid voor zichzelf, wordt er gevochten voor meer eenzaamheid, afzondering en beperking van de vrijheid van anderen. Het is niet meer ‘wat fijn voor jou’, maar ‘waarom mag ik dan niet?’. We zien niet meer om naar elkaar en dat zorgt voor minder verbondenheid met elkaar en mede hierdoor zitten heel veel mensen eenzaam en alleen thuis.

De eenzaamheid wordt dus groter, want we voelen ons in tegenstelling tot de 1e lockdown niet met elkaar verbonden. Eigenlijk hebben we behoefte aan Kerst. Echt aan kerst. Het gevoel van dat Jezus weer op aarde komt. Ik mis de dankbaarheid als ik zing voor de Eeuwige. Ik mis de verbinding. De uitspraak ‘alleen maar toch samen’ gaat niet meer op. We zijn meer gesloten, meer binnen, minder met elkaar. Ik verlang naar Kerst. Naar licht in de wereld. Een wereld waarin we vechten voor de vrijheid van mensen die beperkt worden. Dat we niet kijken naar ons eigen belang, maar onze eigen vrijheden kunnen beperken door een stap opzij te doen en de ander meer licht, vrijheid en vrede te gunnen. Alleen zo kunnen we meer saamhorig zijn met anderen. Dit jaar heeft met de Black Life Matters discussie weer enorm laten zien hoe veel verschil er zit in vrijheden voor mensen van verschillend ras, huidskleur en geslacht. Sinterklaas zou mensen bij elkaar moeten brengen, maar zorgt voor meer verscheidenheid door de kleur schmink. En verscheidenheid zorgt voor meer eenzaamheid. Geboren Nederlanders voelen zich niet thuis in hun land. Terwijl we in een land en een wereld leven waarin gelijkwaardigheid en omzien naar elkaar hoog in het vaandel zouden moeten staan. Ik kijk uit naar het moment dat we met elkaar dansende door de straat kunnen gaan en het niet uitmaakt of je zwart, wit, geel, groen of rood bent. Dat Johan Derksen en Akwasi met elkaar kunnen chillen op een gelijkwaardige en vriendschappelijke manier.

Ik verlang naar Kerst, maar nog meer naar Pasen. Want Kerst en Pasen zijn dagen die we elke dag kunnen vieren. We mogen elke dag genieten van het leven dat we hebben gekregen door de dood en opstanding van Jezus. We mogen elke dag denken aan dat het Licht op de wereld kwam. Elke dag mogen we leven in dankbaarheid en dat mogen we aan anderen geven. Nu is mijn vraag voor jou, voor de komende week en ook voor daarna. Waar ben jij dankbaar voor en hoe uit je dat? Hoe geef je het aan anderen. Hoe ben jij samen met hen die alleen zijn? Hoe kan het Licht van Jezus in jouw schijnen voor anderen? Want kan jij leven in een wereld, een land en een gemeente van ongelijkheid? Waar mensen eenzaam zijn. Terwijl je al met een heel klein beetje inzet en soms door een stapje opzij te doen of een stapje extra te zetten, al kunt zorgen voor heel veel licht in iemands leven?

Volg me op Social Media

Be First to Comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Hoi mijn naam is Tim Wildeman en mij kan je bereiken via: timwildeman@hotmail.com 0612563692