Ik heb het al eens eerder gezegd. Hoge verwachtingen, zorgen voor hoge teleurstellingen. Toen een paar weken geleden de deur op een kiertje werd gezet door het demissionaire kabinet en er mogelijke versoepelingen met betrekking tot de coronamaatregelen werden aangekondigd, ging de deur voor mij met een klap open. Ik dacht we kunnen bijna weer! Maar helaas kreeg ik met dezelfde snelheid dat ik de deur opendeed hem weer keihard terug op mijn neus. Geen versoepelingen. Helaas. Weer een aantal weken hoop houden en me zo goed mogelijk aan de maatregelen houden.
Het is nu ruim een jaar geleden sinds dat de eerste maatregelen zijn getroffen omtrent de bestrijding van het coronavirus. Het begon heel ongemakkelijk met dat je elkaar geen hand meer mocht geven, wat heel veel mensen gewoon nog deden, naar een intelligente lockdown. Als ik terugkijk op de beginperiode van de coronacrisis dan kijk ik er met een goed gevoel op terug. Ik was volledig overprikkeld en kon wel een lockdown gebruiken. Even lekker thuiszitten, thuiswerken en thuis studeren. Natuurlijk miste ik wel de mensen om me heen, maar voor dat moment vond ik het erg fijn. Ik keek ook reikhalzend uit naar 1 Juno, het moment dat de terrassen weer open konden.
Nu zitten we al sinds oktober echt thuis. Geen horeca, mensen over de vloer, leuke dingen, of iets om naar uit te kijken. Geen echte verzetjes meer. Ik merk dat ik steeds meer in een dip terecht aan het komen ben. Ik slaap heel onrustig, kan me minder goed concentreren en het kost me ook steeds meer energie om een onderwerp voor een podcast te bedenken. Ik mis ook heel erg de saamhorigheid en verbinding. Het klappen voor de zorg en het bij elkaar uit de weg gaan uit respect en liefde voor elkaar.
Het is ook best lastig omdat we niet gemaakt zijn om thuis en alleen te zitten. Eenzaamheid was al een van de grootste ziektes in Nederland en ik merk dat heel veel mensen er echt aan onderdoor gaan. Het is ook moeilijk. We zitten al sinds oktober in een lockdown. We kunnen al maanden niet meer naar de kroeg, de sportclub of naar elkaar zoals we gewend waren. Al een half jaar probeer ik met bevriende stellen een avondje uit te plannen om lekker samen te eten. Maar we moeten al maanden kiezen of onze vader of moeder willen uitnodigen. Ze mogen niet meer samenkomen. Verder heb ik het afgelopen half jaar alleen mijn ouders, broers, schoonzus, een vriend en een monteur over de vloer gehad. Want veel meer bezoek mag gewoon niet.
Ik snap ook heel erg goed de boosheid, ontevreden en onbegrip van heel veel mensen. Van mensen in de horeca, de sportschool, docenten in het onderwijs en winkeliers. Ik kan ook wel begrijpen dat mensen op rechtse partijen als Forum, PVV of JA21 hebben gestemd. Want we zijn klaar met corona, maar het had geen zin om op die partijen te stemmen, want corona is nog niet klaar met ons. Ik snap heel goed de onvrede en ben er zelf ook klaar mee en wil uit het isolement. Het vervelend is dat er nog steeds heel erg veel mensen ziek worden en we moeten daarom wel.
Het is deze week de laatste week voor Pasen. Met witte donderdag en goede vrijdag. Ik moest deze week denken aan van die armbandjes die we vroeger op de basisschool kregen met de letter W.W.J.D. What Would Jesus Do? Wat zou Jezus doen?
Ja wat zou Jezus doen? Ik vind dat oprecht een lastige vraag. Want enerzijds zegt Jezus dat we ons aan de wet moeten houden. Want als Jezus gevraagd wordt of we belasting aan de keizer moeten betalen, zegt Jezus ‘Geef aan de keizer wat aan de keizer toebehoord’. Ook zegt Jezus dat als iemand vraagt een mijl met diegene mee te lopen, je twee mijl moet meelopen. Het was een gebruik dat de Romeinen aan de joden mochten vragen om iets voor hen te tillen en dat moesten ze dan ook doen. Maximaal 1 mijl. Maar Jezus zegt, laat je liefde en toewijding aan God zien door meer voor de ander te doen dan er gevraagd wordt.
Aan de andere kant is Jezus wel iemand die heel dicht bij mensen wilt komen. Hij raakt mensen aan die helemaal onder de huidvraat zitten en ik zie Jezus altijd voor me als een heel toegankelijk en knuffelbaar mens. Althans zo wordt Hij altijd afgebeeld in films en The Passion. Als iemand die een arm om iemand heen slaat als hij of zij naar Jezus toe komt. Dus ik zie het zo voor me dat hij mensen zoals Zacheus, de bloedvloeiende vrouw, de Samaritaanse vrouw en de overspelige vrouw allemaal met open armen ontvangt. Jezus predikte liefde en het zijn voor de ander. De wees en de weduwe. Diegene die eenzaam zijn en niet voor zichzelf kunnen zorgen. Jezus at heel veel bij mensen, zowel met diegene die bovenaan de ladder stonden als onderaan. Jezus maakte daarin geen onderscheid. Maar hij at wel met mensen. Zou hij dat nu elke dag bij een ander gezin eten of iedere dag een andere eenzame oudere of student uitnodigen?
Jezus stond ook klaar om mistanden te bespreken. Jezus was opruiend, hinderlijk, grensoverschrijdend. Als de gevestigde orde zonder respect omging met het volk en als er met te weinig liefde en omzien naar elkaar gehandeld werd dan stond hij klaar om in te grijpen. Als ze verkopers van de tempel een rovershol maken dan kan hij in z’n eentje hele tempelplein ontruimen.
Jezus ging het debat niet uit de weg. Hoe zou dat gegaan zijn? Als hij tegen de leiders van het volk heeft zegt dat ze schijnheilig zijn. Ze doen alsof ze het beste met het volk voor hebben, maar Jezus kijkt door ze heen en ziet dat ze alleen maar aan zichzelf denken. Zal hij dan rustig en vriendelijk geweest zijn of schreeuwend met een vinger gewezen. Of zou Jezus met een bord of een spandoek op het Museumplein staan? Dat hij dan roept ‘Addergebroed!’? Ik zou het op zich wel vet vinden, want het is een ander beeld van Jezus dan ik altijd had.
Het leven van Jezus was ook vol met conflicten. De verhalen van Jezus gaan over het leveren van strijd. Strijd om rechtvaardigheid, saamhorigheid en liefde. Het omzien naar elkaar. Maar ook worsteling als hij in de hof van Getsemane is of aan het vasten is in de woestijn dan gaat Jezus de strijd en de onenigheid niet uit de weg. Het gaat ook om waardigheid. Dat is heel belangrijk voor Jezus. Jezus heeft ook gezegd dat we iemand de linkerwang moeten toekeren als iemand je een klap geeft op de rechterwang. Want als je op je rechterwang geslagen wordt is dat met een platte hand van rug van rechterhand. Oftewel een heel neerbuigend gebaar. Sla me dan als een mens! Het evangelie zoals het in de bijbel staat is dan ook te lezen als een verzetsevangelie. In Zuid-Amerika is ook een bevrijdingstheologie tot stand gekomen. Dus de bijbel is ook zo te interpreteren.
Lastig he? We zien nu heel veel vormen van hoe Jezus gereageerd zou hebben. Maar toch vind ik de meeste troost bij het beeld van Jezus als Trooster. Een Jezus die bemoedigd, die naast je komt staan. Je ziet en naar je luistert. Daar heb ik veel meer aan. Ik heb namelijk geen behoefte aan een landelijke strijd. Een versplinterde politiek of een geschreeuw van links naar rechts en andersom. Ik heb saamhorigheid nodig. Een vriend met wie ik kan praten, lachen en een biertje mee kan drinken. Dat bemoedigd mij ook om een vriend te zijn voor anderen. Ook al is het een grote klus. Ik wil mensen gaan spreken, kennismaken met nieuwe mensen. Er voor ze zijn, toegankelijk, open en kwetsbaar. Precies zoals Jezus dat voor mij was. Want ik denk dat is hoe Jezus nu zou doen. God is namelijk veel meer dan één persoon op Aarde. God is toegankelijk voor iedereen op elk moment van de dag. Daarom ben ik blij met Jezus, dat Hij er voor me was, er voor me is en er voor me zal zijn
Volg me op Social Media
Be First to Comment