Press "Enter" to skip to content

Ongelovige Thomas

Ik heb zo’n app op mijn telefoon waarbij ik kan zien wat ik op deze dag gedaan de afgelopen jaren. De afgelopen dagen zag ik dat ik het jaar ervoor in de tuin zat, in de zon en dat ik een zwembadje had opgezet. Het was een soort schrale troost dat we opgesloten zaten en al onze plannen de prullenbak in konden.

Iedereen kent nu het gevoel van dat je ergens naar uitkeek of dat je met iets heel erg tofs bezig was en dat dat keihard onderbroken werd. Dat je vakantie waar je al maanden naar uitkijkt op het laatste moment niet doorgaat. Je weekendje weg met de vereniging uit de kerk of dat Pinksterweekend waar je zo’n zin in had of de introductieweek van je studentenvereniging. Een vriend van mij ging in twee weken van een goed georganiseerde bruiloft met alles erop en eraan, naar een bruiloft waarbij geen feest was, geen receptie en alleen een kerkdienst met een bescheiden opkomst. Je zou eens moeten voorstellen hoe de bruid zich zou voelen. Of dat je uberhaubt door corona je bruiloft moet verzetten, zonder perspectief voor een nieuwe datum of iets dergelijks. Misschien ben je wel mensen verloren het afgelopen jaar.

Artiesten weten nu ook hoe het is om je concerttour weer en weer te moeten uitstellen en soms lijkt het eindeloos. We hebben nu al wat meer perspectief en dan is het leven ineens een stuk mooier dan we hadden verwacht. Er komen fieldlab evenementen, misschien mogen we over twee weken wel weer naar het terras, naar het voetbalstadion, het theater en misschien mogen we wel weer meer mensen ontvangen.

Dit is allemaal wel heel herkenbaar. Deze situatie. Ik wil het vandaag hebben over iemand die dit gevoel ook had, maar dan vele malen groter. Zijn piek was enorm en zijn dal was veel groter en dieper dan ons coronadalletje. Zijn naam is Thomas en Thomas is één van de 12 discipelen van Jezus. Je zou hem beter kunnen kennen door zijn bijnaam ‘Ongelovige Thomas’. Over de situatie waardoor hij deze bijnaam kreeg wil ik het hebben.

Thomas was een van de 12 discipelen van Jezus en heeft in zijn leven heel veel wonderen gezien. Jezus was ongeveer drie jaar aan het werk en die drie jaar was Thomas aan zijn zijde. Ik moet altijd bij Thomas denken aan een wat jongere gast. Iemand die nog jong en een beetje naïef is ofzo, maar dat is mijn interpretatie of beter gezegd mijn beeld van hem. Thomas wordt een aantal keer in de bijbel genoemd en daarin zien we veel van wie Thomas is. Johannes heeft het drie keer in zijn evangelie over Thomas. De eerste keer is in Johannes 11. Het hoofdstuk begint met dat Lazarus ziek is en Lazarus is de broer van de Maria die Jezus had gezalfd met olie en Zijn voeten had drooggemaakt met haar haren. Wel leuk trouwens dat Jezus contact met hen hield. Ze waren dus bevriend geworden. Jezus kreeg de boodschap dat Lazarus ziek was en twee dagen later kondigde Jezus aan dat Hij naar Lazarus wilde gaan. Lazarus was in Bethanië, dat is een dorpje in Judea en Bethanië ligt op ongeveer 3 kilometer bij Jeruzalem vandaan.

De discipelen kwamen gelijk in verweer. Ze protesteerden want ze zeiden: ‘de Joden wilden U stenigen en nu wilt u daar toch weer naartoe?’ (Johannes 11:8). Drie hoofdstukken geleden wilden de Joden Jezus stenigen, omdat ze dachten dat Jezus godslasterende dingen zei. Jezus legde uit waarom ze gingen en de discipelen stonden er verslagen bij. Waarop Thomas het voortouw neemt en zegt ‘Laten wij ook maar gaan, om met hem te sterven’ (Johannes 11:16). Dit zegt heel veel over wie Thomas is. Ik zal je uitleggen hoe ik dit lees. Ik denk dat Thomas vanuit zijn diepste gelooft dat Jezus de verlosser is, de Messias. Misschien gaat het wat ver, dus ik zal het wat nuanceren. Ik denk dat Thomas al zijn vertrouwen in Jezus legt. Hij zie Jezus niet alleen als zijn beste vriend, maar ook als zijn leraar, vertrouweling en hij kijkt enorm op naar Jezus. Hij wil daarom niets liever dan zijn hele leven met Jezus zijn. Jezus is de directe lijn tussen God en de 12 discipelen.

Thomas wil altijd bij Jezus zijn en Hem altijd volgen. Daarom vraagt Thomas ook in een later dialoog tussen de discipelen en Jezus waar Jezus naartoe gaat (Johannes 14:6). Want Thomas wil Jezus blijven volgen. Hoe verslagen denk je dat Thomas zich voelde nadat Jezus stierf op Golgotha aan het kruis als een soort misdadiger en in het graf lag?

Is er iemand die je heel erg veel volgt, dan bedoel ik niet per se iemand die dicht bij je staat zoals een vriend, leraar of iemand uit je kerk. Ik bedoel dan een artiest, acteur, schrijver, bekend persoon of een influencer. Je volgt alles wat diegene doet op social media, je kijkt ieder interview en als hij of zij in een tijdschrift staat met een interview dan koop je dat om te lezen wat er over jouw favoriete persoon geschreven wordt. Ik denk dat heel veel mensen eind jaren 70 in zak en as zaten toen Elvis overleed. Als je kijkt hoeveel fans hij nu nog heeft en hoeveel mensen er een verdienmodel van hebben gemaakt om als Elvis ergens op te treden, dan kan je zien dat hij een grote was. Ook al had je toen der tijd zijn dood kunnen zien aankomen, als je zijn laatste optredens zag dan was dat schrijdend. Dat was anders voor andere bekende mensen uit het verleden die door moord om het leven zijn gekomen. Mensen waar mensen zich aan vast klampten ik noem een John Lennon, John F. Kennedy, Martin Luther King of een Malcom X. Mensen die tientallen jaren na hun dood nog steeds een enorme invloed hebben op mensen. Dit zijn allemaal mensen die ook al zijn ze er niet meer, ze maken nog steeds heel veel invloed. Hetzelfde geldt voor een Bob Marley, Michael Jackson en een Kurt Cobain en die lijst is eindeloos. Ook artiesten uit de Amsterdamse buurt in de Jordaan, die al tientallen jaren overleden zijn worden nog steeds bezongen. Datzelfde zal denk ik zo zijn voor Chadwick Boseman die vorig jaar overleed en de eerste zwarte Marvel-personage was. Waar het mij om gaat is dat je echt in zak en as kunt zitten als zo iemand komt te overlijden.

Je kan je hele leven aan iemand commitment geven, maar als iemand komt te overlijden dan lijkt het alsof het voorbij is en dat het allemaal voor niets is geweest. Thomas zag Jezus als zijn Verlosser en had de hoop dat Israël bevrijd werd door Jezus. Hij had natuurlijk allemaal wonderen gezien en was bereid om voor Jezus te sterven. De dood van Jezus hakte er dan ook heel erg in bij Thomas. Hij verlangde zo naar een betere wereld en dacht dat Jezus daarvoor zou zorgen. Thomas voelde zich verslagen, misschien ook wel teleurgesteld in Jezus of in God en misschien ook wel in zichzelf, want ook hij vluchtte weg toen Jezus gearresteerd werd. Het zal me niks verbazen als Thomas de kroeg in is gedoken en huilend in de hoek zat met een pul bier zijn armen.   

Dan komen we bij het verhaal waardoor Thomas in het leven gaat als ongelovige Thomas. Het verhaal staat in Johannes 20:19-29. Tien van de twaalf discipelen zaten de zondag na de kruisiging van Jezus in een afgesloten ruimte. Judas was er niet bij, want hij had zichzelf opgehangen en Thomas was er om onbekende redenen niet bij. Jezus verscheen aan de tien discipelen, wat een wonderlijke ervaring is. Nou ja nog veel meer, want Jezus blies op dat moment de heilige Geest over hen uit. Het was zo’n bijzondere ontmoeting dat er geen woorden voor zijn.

Dan komen de tien bij Thomas. De tien helemaal vol van de heilige Geest vol met adrenaline. Het leven had weer perspectief en het was een enorme overwinning. Jezus was uit de dood opgestaan. Ze hadden de belangrijkste persoon in hun leven gezien. Ze komen helemaal blij bij Thomas. Thomas die een enorme kater heeft, althans een mentale en psychische kater. Verdrietig en dan komen die andere tien hem in de maling nemen door te zeggen dat ze Jezus hebben gezien. Dat kan toch helemaal niet?! Ik denk dat Thomas zich nog meer in de steek gelaten voelde dan hiervoor, want nu namen de andere tien hem in de maling. De tien vrienden die hem hadden moeten steunen en die bij elkaar troost hadden moesten vinden.

Hierop zegt Thomas ‘Alleen als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vingers kan voelen, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik het geloven’ (Johannes 20:25). Het mooie is aan dit soort uitspraken is dat Jezus daarna zo mooi confronterend kan zijn. Een week later wanneer ze weer met z’n elven bij elkaar zijn in een afgesloten ruimte kwam Jezus in hun midden en zei ‘Ik wens jullie vrede’ (vers 26). Jezus richtte zich direct op Thomas en zei ‘Leg je vingers hier en kijk naar mijn handen, en leg je hand in mijn zij. Wees niet langer ongelovig, maar geloof’ (vers 27). Thomas raakte waarschijnlijk helemaal in vervoering. Compleet weggeblazen en onder de indruk. Sprakeloos kan hij alleen nog maar ‘Mijn Heer, mijn God’ zeggen.

Heel het leven van Thomas veranderd met deze ontmoeting. Thomas’ leven had weer perspectief en Thomas was weer helemaal de oude, nou ja, de oude. Hij werd de verbeterde versie van zichzelf. Want in de jaren erna gingen de discipelen over de hele wereld vertellen over Jezus en wat Hij had gedaan. Thomas kwam het verste, hij eindigde helemaal in het zuidoosten van India.

Wat kunnen we leren van dit verhaal. Allereerst is het denk ik goed om na te denken over hoe het voor jou zou voelen als je een van de twaalf discipelen zou zijn en Jezus er niet meer zou zijn en hoeveel perspectief het geeft als je een ontmoeting hebt met Jezus. Want ik denk dat een ontmoeting met Jezus levens veranderend kan zijn.  

Volg me op Social Media

Be First to Comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Hoi mijn naam is Tim Wildeman en mij kan je bereiken via: timwildeman@hotmail.com 0612563692