Je bent niet belangrijk! Kijk dat is nou nog eens een boodschap die lekker bekt. Bedankt dat je luistert, want deze opmerking kan confronterend zijn en lelijke herinneringen naar boven brengen. Dat is uiteraard niet mijn bedoeling. Ben je van plan selectief te luisteren zodat je daarna mij een bericht kunt sturen met een theologische onderbouwing om aan te geven waarom je wel belangrijk bent? Dan heb ik alvast mijn trouwtekst voor je in de aanbieding ‘Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk’. Dus je bent wel belangrijk. Zeker voor God. Nou, nu dat is gezegd wil ik aangeven waarom het goed is om te beseffen waarom je niet belangrijk bent.
Er is op dit moment erg veel gaande in Nederland. Bijna iedere laag van de samenleving wordt geraakt. Op welke manier dan ook en vanuit verschillende invalshoeken. Tijdens corona is personeelstekort ontstaan in elke beroepsgroep. Hierdoor vliegt je vliegtuig niet of niet op tijd, staan er lange rijen, rijden er minder en kleinere treinen. Ook in de horeca, bij klantenservices en voor de klas is er personeelstekort. Je kunt geen fatsoenlijk huis in de randstad en daaromheen kopen. Ons geld wordt met de dag minder waard en zo kan ik wel even doorgaan.
Het leven zoals het nu is levert heel veel wrijving en wroeging op. Het zorgt ervoor dat mensen de straat op gaan en protesteren. Mensen zijn bang dat het leven zoals ze dat kan kennen bedreigd wordt en raken in paniek. De wanhoop slaat hen naar de keel. En soms denk ik terecht.
Mensen die in paniek zijn, wanhopig en bang zijn meestal niet de mensen die voor rede vatbaar zijn. Dat zien we vaak op televisie en in debatten. En dit is een van de redenen dat ik van podcasts houd. Op televisie en in debatten moet het vaak snel, snel, snel. Even een quoteje eruit gooien, preken voor eigen parochie, wat veren krijgen gestoken in plekken waar de zon niet schijnt van mensen uit je eigen bubbel die ook in paniek, wanhopig en bang zijn.
Ik luister graag naar gesprekken op basis van gelijkwaardigheid en ik vind het belangrijk dat mensen die geen stem hebben een plek krijgen waar ze gehoord worden. Maar wel onder een aantal belangrijke voorwaarden. Dit zijn voorwaarden die ik zelf probeer te hanteren in het werk dat ik doe.
Voorwaarde 1.
Je kunt ongelijk hebben. Er zijn mensen die het fundamenteel met je oneens kunnen zijn en het grappige is, zij kunnen ook denken volledig in hun recht te staan. Sterker nog. Het zou kunnen dat jij diegene bent die geen gelijk heeft!
Voorwaarde 2.
Gebruik LSD. Ik heb bij verschillende bedrijven gewerkt waarbij ik in contact kwam met ontevreden klanten. Met enige regelmaat kreeg ik een workshop waarbij het LSD principe uitgelegd werd. Tijdens mijn theologie opleiding kwam deze term ook wel eens terug. LSD staat voor Luisteren, samenvatten, doorvragen. Laat ik een voorbeeld geven van LSD van een gesprek die ik regelmatig voerde toen ik bij de klantenservice van een krant werkte. Eerst luister je naar de ander en dan zeg je bijvoorbeeld: “Dus als ik je goed begrepen heb heeft u vanmorgen de sportbijlage niet ontvangen, klopt dit?” en dan stel je een vervolgvraag om meer over de situatie te weten te komen zoals “Heeft u in het recente verleden vaker bezorgklachten gehad?”
Bij LSD hoort eigenlijk nog een C. de C van controleren. Controleren of je goed geluisterd hebt. Klopt het wat ik zeg? Heb ik u zo goed begrepen? Want trek je een conclusie die onjuist is, dan heb je dus niet goed geluisterd. De C staat dus voor controleren, niet voor concluderen.
Voorwaarde 3.
Jouw mening is niet belangrijk. Zoals ik zei bij voorwaarde 1 kan het zomaar zo zijn dat de ander een andere mening heeft. Ik kan mij erg goed ergeren aan mensen die met een wijzend vingertje, met het voorhoofd tegen het voorhoofd van de ander, schreeuwend en spuwend zeggen ‘dit is mijn mening en zo is het!’. Het kan zomaar zijn dat mensen het fundamenteel met elkaar oneens zijn. Het kan ook zomaar zo zijn dat jij het heel erg belangrijk vindt om gelijk te hebben. Maar laat ik je een vraag stellen. Wat is belangrijker? Je gelijk of de relatie met een ander?
Voorwaarde 4.
Win de ziel, niet het argument. Laat mij gelijk antwoord geven op de vraag die ik stelde aan het einde van voorwaarde 3. Het gaat om de relatie met de ander. Ik heb relaties met mensen met wie ik het fundamenteel mee oneens ben. Zij kunnen een andere overtuiging hebben of een ander moreel kompas waar ik mij niet toe verhoudt. Maar wat maakt mij dat uit? Ik hoef niet elke dag met ze op de koffie. Laat ik je daarom deze vraag stellen. Waarom zou het jou uitmaken of je gelijk hebt?
Weet je wat er gebeurt als mensen niet beseffen dat ze ongelijk kunnen hebben, niet naar de ander luisteren, meer waarde hechten aan hun mening en hun best doen om een argument te winnen? Die krijgen ruzie met iedereen en dat is een heel eenzaam leven. Natuurlijk mag je je mening geven en met mensen de discussie aangaan. maar waarom zou je je constant in zo’n strijd begeven? Weet je hoe vermoeiend dat is? Ik ben op een gegeven moment maar gestopt met mijn mening te geven en ben wezen luisteren. Ik maak vrijwel nooit ruzie met mensen en als ik dat doe dan komt dat doordat ik mij niet heb gehouden aan mijn eigen vier voorwaarden. Daarom onthoudt in deze context: je bent niet belangrijk.
Volg me op Social Media
Be First to Comment